برخی بندهای متن درس «تماشاخانه» و معنی آن ها:

درس اول

تماشاخانه

• نویسنده: نانسی سویتلند
• مترجم: حسین سیّدی
• اثر: آفریده های ساكت خدا

هر کدام از این پدیده ها، تماشاگهی برای دیدنِ زیبایی های آفرینش و ایستگاه هایی برای اندیشیدن هستند.

هر یک از این چیزهای تازه به وجود آمده، محلی برای تماشا کردن و دیدن زیبایی های آفرینش خداوند و جایی برای فکر کردن و اندیشه کردن درباره ی آنها هستند.

عالم تماشاخانه ی شگفتی های آفرینش است. یعنی به هر طرف که نگاه می کنیم، آفریده های زیبای خداوند را می بینیم. این جهان، دفتری است که خدای مهربان، به پاکی و زیبایی در آن نگاشته و می نگارد.

دنیا جایی است که در آن، پدیده های عجیب و شگفت انگیز آفرینش به نمایش گذاشته می شود. یعنی به هر سمت، نگاه می کنیم، آفریده های زیبای خدا را می بینیم. این جهان مانند کتابی (دفتری) است که خداوند مهربان در آن، پاکی ها و زیبایی ها را نوشته است.

آرایه ادبی:

این جهان به دفتر مانند شده به تشبیه

منظور از «پاکی» و «زیبایی» به ترتیب «کارهای شایسته و انسانی» و «پدیده های زیبای این جهان» است.

همین علف های نازک و لطیف، از میان سنگلاخ، سر درمی آورند.

همین علف های نرم و ظریف، از میان زمین هایی که پر از سنگ است، رشد می کنند و می رویند.

آرایه ادبی:

سر در آوردن علف   ß  جان بخشی

سر در می آورند   ß  کنایه از می رویند.

آسمان، آبیِ آبی است و یک تکّه ابر ساکت در آن شنا می کند.

آسمان صاف صاف بود و فقط یک تکّه ابرِ کوچک در آن در حال حرکت بود.

آرایه ادبی:

ابر ساکت   ß  جان بخشی

آسمان به دریا تشبیه شده که ابر در آن شنا می کند.

صدای شبنم صبحگاهی را، هنگامی که سرزده به خانهی برگ، وارد می شود؟

[آیا تو] به هنگام صبح، صدای شبنم را که بی خبر بر روی برگ گل ها و درختان می نشیند می شنوی؟

آرایه ادبی:

صدای شبنم  ß  جان بخشی

سرزده وارد شدن شبنم  ß  جان بخشی

سرزده  ß  کنایه از بی خبر، ناگهانی و غیر منتظره

محتوای متن:

نویسنده در این درس یاد آور می شود که:

تمام پدیده ها و آفریده های خداوند دارای هدف، نظم و زیبایی خاصی هستند. خداوند برای خلق هر یک از این پدیده ها، نظم و ترتیب چشمگیری را به کار برده است. تمام این موجودات، در حقیقت، ستایشگر خداوند هستند و خدا را می پرستند. انسان خردمند و خداشناس، با دیدن این همه پدیده ها به عظمت خدا، پی می برد.